Extase

Met enkele vriendinnen ben ik naar Waarmaarde (deelgemeente van Avelgem) geweest. Tot voor kort wist ik niet wat of waar deze plaats iets te betekenen heeft. Nu weet ik dat ze ligt in West-Vlaanderen tussen Kortijk en Ronse, op de grens met Oost-Vlaanderen en Henegouwen, zeg maar op 2 uren rijden van bij ons. Mario d’Ignazio uit Brindisi (gelegen in de hiel van Italië, op 425 km. van het overzeese Medugorje) is hier op bezoek gekomen om te spreken over zijn ervaringen met Maria en Jezus. Op de parking van Restaurant en B&B De Gouden Klokke staat een hele grote tent, waarin zo’n 250 mensen verzamelen.

Het gesprek wordt ingeleid door de Hubert Luns (restkerk.net) met een speech over atheïsme en agnosticisme, tekens van deze tijd volgens hem. Ik ben daar niet zo zeker van. Het is niet omdat mensen niet meer ter kerke gaan dat ze diep in zich niet geloven. De spreker heeft het over onder meer Diagoras van Melos, Karel Marx, Benedict Spinoza, Isaac Newton, Albert Pike, René Decartes, Richard Simon, Jean Meslier, Charles Baudelaire, Charles Darwin, Melvin Connor, Adolf Hitler, William Godwin, Percy Bysshe Shelley en Friedrich Nietzsche. Het gaat boven mijn petje, ook al kan ik beamen dat de suprematie van de ratio inderdaad sterk aanwezig is hier en nu. Ik ben gekomen om Maria te voelen en wens niet echt in dialoog te gaan met mensen die zich van haar afkeren, ook al kan ik respect opbrengen voor hun zoektocht.

Albert Verhamme (gebedsgroep Pater Pio) treedt op als tolk Italiaans-Nederlands en priester René Vermeersch begeleidt de rozenkrans. Mario houdt van Maria van Fatima, ze staat op een wolk en er vliegen witte duiven (symbool voor de heilige geest) rond. Mario is een jonge man van vierendertig jaar, hij is van opleiding kok en geeft toe niet al te geleerd te zijn. Sedert 2009 krijgt hij evenwel regelmatig verschijningen (elke vrijdag) meestal nabij de olijfboom in zijn tuin. De eerste keer dacht hij dat hij ging sterven. De madonna was misschien gekomen om hem te halen en mee te nemen. Maar Maria stelde hem gerust, schenkt hem steeds vrede, genezing en kracht. Zijn familie geloofde en steunde hem. Geleidelijk aan begonnen ook andere mensen te komen. Zelf was hij verlegen en teruggetrokken, met behulp van Maria kan hij nu voor een groep spreken en delen wat hij hoort tijdens de verschijningen. Sedert vorig jaar krijgt hij ook verschijningen van Jezus (Maria’s zoon).

Tijdens de rozenkrans verschijnt Maria hem effectief: Mario glimlacht, valt op zijn knieën en lijkt hij van alles te prevelen. Ik had gedacht een foto hiervan te maken, maar uit respect voor het gebeuren heb ik dat niet gedaan. Zelf heb ik niets buitengewoons gezien. Mijn vriendinnen wel: sommigen hebben een schitterend licht gezien, eentje heeft ook Maria gezien (maar niet gehoord)… Mario heeft blijkbaar een verder gevorderd stadium van bewustzijn. Hij heeft haar gezien, gehoord en is ermee in dialoog gegaan. Wat ikzelf wel gevoeld heb is een diepe vrede en rust die in mij opborrelt. Ik heb dat trouwens altijd als ik gewoon maar naar een Lourdesgrotje ga.

Mario beschrijft wat hij gezien en gevoeld heeft: Maria, als jonge vrouw, staat op een wolk in een schitterend licht. Haar hoofd is licht gebogen als teken van nederigheid. Rond haar hoofd blinken 12 sterren en in haar handen fonkelt een paternoster. Ze lacht en zegt dat ze gekomen is als moeder van de Belgen, vooral voor de armen. Ze nodigt ons allen uit om intens te bidden voor het kruis (symbool van het bloedvergieten van haar zoon), met haar te spreken om vervolgens vrede, zuivering, verzoening en hoop te ontvangen. Mario is blij met deze gebedsbijeenkomst ‘ver van de wereld’, zo kunnen we de aanwezigheid van God voelen, alsook zijn vrede, vertrouwen en zegen meent hij. Jezus en Maria willen niets liever dan met ons in intieme dialoog gaan, met hen spreken over onze diepe zorgen en pijnen. Dat kunnen we doen in de eucharistie, hetgeen eigenlijk dankzegging betekent. Door intens te bidden en te mediteren verjagen we de duivel, zeg maar het slechte in ons leven: de blokkades en twijfels, hetgeen ons ziek maakt. Daarom is het belangrijk zichtbaar voor ons geloof uit te komen.

Tot slot zegent Mario de aanwezigen met de heilige olie en beantwoordt hij in alle rust de gestelde vragen. Wij zingen ook Marialiederen. Het is een unieke belevenis geworden waar ik met veel respect op terugkijk.