Wij hebben ons 35-jarig jubileum gevierd als afgestudeerden van de rechtenopleiding. Dit heeft me toch wat een schok gegeven. 35 jaar geleden waren we met z’n allen nog in de fleur van ons leven en nu…zie ik daar een hoop senioren staan. 😊 In mijn beleving heeft deze tijd voorbijgevolgen. Sommigen zijn onherkenbaar veranderd, anderen kan ik met wat creativiteit nog thuiswijzen.
Er wordt druk gebabbeld, gespeecht, gezongen, gegeten en ook wat geroddeld natuurlijk. Het is goed nog eens samen te zijn en te horen wat er van al deze levens is geworden. Dagdagelijks kom ik haast niemand hiervan tegen op mijn pad, hoewel thans blijkt dat één medestudent in mijn eigen nieuwe organisatie (fusie) werkt. Vreemd ook hoedanig onze ervaringen uit mekaar lopen.
Zulke avonden zijn richtingaanwijzers voor de verdere geschiedenis. Misschien hebben we een idee opgedaan, een oud ideaal herkend of kunnen we een oude vriendschap nieuw leven inblazen ? Zo gaat het ook met geloof eveneens mijmer ik. Soms revitaliseren nieuwe ervaringen/ontmoetingen dit en soms inspireren we met onze manier van leven anderen.
Zo heb ik onlangs deelgenomen aan een activiteit rond mindfulness voor kinderen te Gent. Hoewel de inhoud mij niet vreemd was, heb ik mij toch geïnspireerd gevoeld door de begeleider én de deelnemers. Bovendien – het lot wil het zo- heeft dit plaatsgevonden in een klooster met een Lourdesgrot in de tuin. Een jaar geleden stonden mijn man en ikzelf voor dezelfde kloosterpoort, maar kregen geen toegang tot de tuin ‘om de rust van de andere bezoekers niet te verstoren’. Nu ben ik dan eindelijk toch met een list binnengeraakt. 😊
De Lourdesgrot blijkt verwaarloosd te zijn. Misschien was dat de echte reden om ons eerder niet binnen te laten! Jammer, want met een klein beetje fantasie, een paar beelden, bloemen en kaarsen zou alles dik in orde kunnen komen. Soms vraag ik me af waarom mensen deze moeite niet kunnen opbrengen. Is het omdat dit niet langer belang heeft of is het omdat de drukke agenda’s ook in de kloosters zijn binnengeslopen ?
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat als ik nog eens het genoegen heb om deze prachtige kloostertuin te bezoeken, Maria in haar welverdiende eer zal zijn hersteld. Een ander detail uit deze tuin is dat er hier een heus ‘leeuwenhuis’ te bewonderen valt. Keizer Karel haalde het in zijn hoofd uit zijn buitenlandse reizen 4 leeuwen mee naar Gent te brengen. De dieren leefden hier in de tuin van het Oude Prinsenhof in een heus huis, dat later klooster werd en voorloper van het huidige imposante kloostergebouw.
Als de muren zouden kunnen spreken…. 😊zou dat nog vele malen interessanter zijn dan de gesprekken tussen senioren over hun studententijd.
Verhalen rond de Lourdesgrot 